The End

Onze laatste vakantiedag in WDW Florida, vandaag verlaten we deze heerlijke fantasiewereld en vliegen we weer terug naar het echte leven. We hadden met gemak nog twee weken kunnen vullen en besluiten in de toekomst gewoon weer terug te komen.
De eerste ochtend op het resort hadden we al geregeld dat we tot 13 uur de kamer tot onze beschikking hadden ipv tot de normale 11 uur. We hebben dus nog wat uurtjes die we goed kunnen besteden. Als eerste gaan we naar de food court waar we de laatste snack credits besteden aan een ontbijt bestaande uit een bagel met cream cheese en wat lekkers dat we delen (we hadden nog 3 credits). De refill mug wordt gevuld met koffie voor Margriet en thee voor mij.  Als afscheid nemen we nog een paar foto's van het resort.

De eendjes liggen niet op de strandstoelen maar liever er onder!

Trapje naar het zwembad vlak bij onze kamer

Vanaf het zwembad richting kamer in gebouw 54

Vanaf de trap richting onze hoek-kamer

 Als de muggen terug in de kamer zijn gezet, lopen we naar de bushalte om de bus naar Winter Summerland Miniature Golf te pakken.  Lang hoeven we niet te wachten op de bus en ons resort ligt ook niet ver van de golfbaan dus we zijn er zo. Het rondje golf is ook inbegrepen bij onze tickets dus de magic band mag nog een keer gebruikt worden.

Waar de kerstman vakantie viert!

Er zijn twee banen beschikbaar, de zomer en winter versie. Voor de winterbaan moeten we 10 minuten wachten voordat we kunnen beginnen maar de zomerbaan is direct begaanbaar. We kiezen daarom voor de zomerbaan, die ik zelf ook nog eens leuker vindt. De banen zijn gezellig opgezet, niet al te moeilijk en goed onderhouden. Ondanks dat het golfen zelf weinig energie vergt, is het vanwege de hitte nog goed zweten. Maar we doen de holes op ons gemakje, genieten van alles om ons heen en drinken tussendoor nog wat.

Santa's caravan

Daar word je toch vrolijk van!

Margriet in actie

Monique (ik) in actie

Santa in actie

 Na ongeveer een uurtje hebben we alle holes gehad, tellen we de cijfers op (we hebben wel eens beter gescoord), leveren we de sticks in en halen onze candy cane op.

Rudolph was here

 Als we terug lopen naar de bushalte en net zitten, komt de bus al weer aanrijden. Daardoor hebben we ongeveer 1,5 uur om ons te douchen en de koffer helemaal in te pakken voordat het 13 uur is. Om precies 13 uur verlaten we onze kamer, de koffers zijn 15 minuten eerder door de bellman opgehaald en naar het vertrekpunt van de Magical Express gebracht. Wij gaan onze laatste quick service credit opmaken in de foodcourt. We kiezen voor een lekkere caribbean salade met shrimp en de veggie wrap. De Magical Express vertrekt om 15:25 vanaf het Custom House dat ongeveer aan de andere kant van het resort ligt. Om 14:40 vullen we onze muggen voor de laatste keer met wat fris en lopen richting Custom House. We lopen heel rustig en doen er toch maar iets van 7 minuten over om er te komen. Ruim op tijd nemen we plek op een bankje, laten we de koffers pakken en wachten we op de bus.

Het Custom House. Waar de in- en uitcheck balie van het resort zich bevindt.

 Als Margriet nog even naar de wc gaat en daarna haar magic band afdoet, blijkt de Mickey pin er niet meer op te zitten. Die zat er onderweg naar het Custom House zeker nog op dus moet het net gebeurd zijn. Helaas is Mickey nergens meer te vinden, waarschijnlijk heeft ze hem weggespoeld.... Zo lopen we anderhalve week met de magic band en pinnen er op rond en verliezen we een pin in het laatste half uur dat we hier zijn! Het maakt het afscheid nog wat triester, zo'n in de wc weggespoelde Mickey : )

Wachten op de bus

Vanuit de bus

De bus komt netjes op tijd en een half uur later komen we aan op Orlando airport. We moeten in de rij om in te checken want dat was om een af andere reden niet mogelijk via internet. Bij de incheck balie vraag of er nog een goede plaats voor ons is omdat ik die dus ook niet eerder via internet kon vastleggen. Ik heb weinig hoop maar de British Airways dame zegt dat ze ons op een rij van drie plaats met een stoel ertussen vrij. En omdat het vliegtuig niet vol zit, zal die stoel ook vrij blijven. Wij blij!
Ondertussen is het noodweer buiten losgebarsten, het wordt voor ons traditie om Florida te verlaten terwijl het waait en met bakken uit de hemel komt. Gelukkig hebben we zulk weer niet eerder deze vakantie gehad.
De rest van de controles op het vliegveld gaan vlotjes zonder bijzonderheden. Het vliegtuig vertrekt vanaf een ander gedeelte dan waar we meestal vandaan vertrekken. Het wemelt er van de Britten maar dat is niet zo raar als je met British Airways vliegt. Wifi wil niet meewerken, na lange tijd heb ik opeens prima bereik op mijn iphone maar de ipads willen niets van het internet weten. Terwijl we op het vliegtuig wachten, speelt Nederland tegen Costa Rica. Ik kijk met allemaal Britten in een soort cafe/ nootjes / snack bar naar de penalty's. Volgens mij ben ik de enige Nederlander, niemand juicht ook als Nederland uiteindelijk wint maar volgens mij waren ze ook niet voor Costa Rica.
Door het onweer is het vliegtuig wat verlaat en zullen we iets later dan gepland richting London Gatwick vliegen. Het is inderdaad een behoorlijk leeg vliegtuig en omdat ik wat kan liggen, slaap ik een deel van de reis (een wonder!). Ook Margriet heeft wat kunnen slapen en ongeveer 2 uur voordat we landen zijn we weer goed wakker. Een prima vlucht, weinig over te melden verder. Iets later dan gepland komen we op Gatwick aan. We zijn een van de weinige die voor een connecting flight gaan en komen als eerste bij de controle. Daar springen ze allemaal op en hebben er zin in. Margriet wordt extra betast en haar schoenen moeten nog een ronde door de scanner. Mijn ipad wordt getest op drugs maar zowel Margriet, schoenen en ipad zijn clean en mogen door. Nu alleen nog een korte vlucht naar Amsterdam. Maar wat een bijzonder mens neemt er naast ons plaats in het volle vliegtuig! Ze reist alleen, heeft een tas met eten(sresten) bij haar voeten staan en een grote tas op haar schoot. Ik zie dat ze zich wat ergert aan iemand die moet hoesten en een paar stoelen achter ons zit. Na de derde hoestbui, draait mevrouw zich om en zegt: "Excuse me, could you ask for a glas of water instead of coughing all over everyone" (met zo'n lekker Engels accent). De sfeer was gezet. Zelf had ze twee tijdschriften en een krant waar ze allerlei bladzijden uitscheurde omdat ze het blijkbaar makkelijker vond om met 20 losse blaadje te zitten ipv twee tijdschriften. De rest van de krant gooide ze in het gangpad. Ze begon ook wat ongeduldig te worden omdat we niet precies op tijd vertrokken. Maar de steward moest haar wel vertellen dat ze haar tas (natuurlijk) niet op haar schoot mocht houden. Alleen paste die niet meer onder de stoel voor haar want daar stond die tas met eten al dus mocht de steward daar nog een plekje in de overhead bins voor gaan zoeken. Maar eerst moest haar krantenafval nog opgeruimd worden.... Ongelooflijk, bleek ze ook haar riem nog niet vast te hebben terwijl we al aan het rijden waren. Ik zal jullie de rest besparen maar normaal chips eten kon ze ook niet en de rest van het krantenpapier belande onder mijn voeten. Het vlieguur kon mij niet snel genoeg voorbij gaan. Gelukkig ging het ook snel en waren we nog op tijd op Schiphol. Daar duurde het even voor we bij de bagagebanden waren (wat een mega vliegveld is het toch) maar de koffers waren er ook nog niet. Iets later bleken we naar een ander band te moeten en daar kwam al snel Margriet haar koffer aan. Die van mij is de volgende dag thuisbezorgd, ook handig dat je niet zelf hoeft te sjouwen.

Nu kijken we terug op een super vakantie. Heerlijke dagen in Washington en daarna nog een leuke tijd in WDW. Dat moeten we vaker doen!